Forum Sardegna
    Forum Sardegna

Forum Sardegna
 

    


Nota Bene: Scrinia Sacra è un museo d’arte sacra realizzato a Guasila presso le ex carceri mandamentali in pieno centro storico. Le opere, molte delle quali in oro ed in argento e altri materiali preziosi, sono esposte in ordine cronologico (dal XVI al XX secolo) lungo un percorso di sei ambienti tematici che raccolgono un’importante collezione di oggetti liturgici, devozionali e paramenti sacri provenienti sia dalla parrocchiale della Vergine Assunta che dalle altre chiese guasilesi.



 Tutti i Forum
 Limba Sarda
 Contos e paristorias
 Contos e paristorias mesciadas

Nota: Devi essere registrato per poter inserire un messaggio.
Per registrarti, clicca qui. La Registrazione è semplice e gratuita!

Larghezza finestra:
Nome Utente:
Password:
Modo:
Formato: GrassettoCorsivoSottolineatoBarrato Aggiungi Spoiler Allinea a  SinistraCentraAllinea a Destra Riga Orizzontale
Inserisci linkInserisci EmailInserisci suonoInserisci Mp3Inserisci pdfInserisci file multimediale Inserisci Immagine Inserisci CodiceInserisci CitazioneInserisci Lista
   
Video: Inserisci Google video Inserisci Youtube Inserisci Flash movie
Icona Messaggio:              
             
Messaggio:

  * Il codice HTML è OFF
* Il Codice Forum è ON

Faccine
Felice [:)] Davvero Felice [:D] Caldo [8D] Imbarazzato [:I]
Goloso [:P] Diavoletto [):] Occhiolino [;)] Clown [:o)]
Occhio Nero [B)] Palla Otto [8] Infelice [:(] Compiaciuto [8)]
Scioccato [:0] Arrabbiato [:(!] Morto [xx(] Assonnato [|)]
Bacio [:X] Approvazione [^] Disapprovazione [V] Domanda [?]
Seleziona altre faccine

 
 
 
 

V I S U A L I Z Z A    D I S C U S S I O N E
UtBlocc Inserito il - 28/01/2008 : 10:47:06
A bos ammentades de Maria Pettenedda? Noi la timimis...a daghi mama mi mannaida a feghere calchi cumannu, mi avveltiadi a fagher impresse ca si nono poi essiada Maria Pettenedda. Boh fossi fidi un'istria.

------------------------------------------------------------------------------
MARIA PETTENA

In sas oras prus caentes de s’istiu, a cama ’e sole, cando sas agheras si ponen a ballare, Maria Pettena est in fattu ’e sos caminos, o alas alas, accurzu a bidda, in chirca de cussos pizzinnos disubbidientes chi non cheren abbarrare in dommo issoro. Maria Pettena est una femina leza, bezza, ispilurtìa. Juchet sa bucca manna, sos ocros zicchidosos, sas dentes nigheddas chei su piche. Issa est semper in chirca ’e pizzinnos, pro si che los manicare. Pro cussu sas mamas los abertin jubilande: "Abbarrae in intro! in foras b’est Maria Pettena!". Issos, ubbidientes, abbarran in dommo issoro…



Franceschino Satta
6   U L T I M E    R I S P O S T E    (in alto le più recenti)
Tizi Inserito il - 11/09/2008 : 22:04:08
Sa bellesa et sa biadesa
In una paginedda de un’iscrittore chi piaghiat meda a Miali – si narat Kurt Vonnegut e su liberu si narat “ Beneittu siet dae Deus, su dutto’ ” – bi narat de unu tiu, frade ‘e su babbu.

Si fit laureadu in Harvard e faghiat s’assicuradore. Fit omine sabiu, amante de sas litteras, unu umanista, chi naraiat chi sa cosa peus de sos seres umanos fit su ‘e no dare impoltanscia a sa felitzidade. Isse inveces faghiat de tottu pro annotare onzi minimu mamentu de felitzidade. A esempiu, buffende una tatza ‘e limonada sutta un’alvure ‘e mela, in s’umbra, naraiat a su nebode: “Da’, narami tue, como, si no est bellu custu mamentu, it’est tando sa bellesa?”

S’iscrittore narat chi isse puru s’est abituadu a fagher comente su tiu, e in donzi mamentu de cuntentesa a narrere: “Si no est bellu custu, it’est, tando, sa bellesa?”

Et chie nde cheret profitare nde profitet.
E a sos chi no lis andat bene nudda, chi si la leen muru muru.

Un ateru iscritore meda istimadu – chi si narat Satprem – nos at mandadu dae pagu unu libereddu de vinti pagineddas in frantzesu, chi si narat “Sa filosofia de s’amore”.

Comintzat gasi:
“Onzi die mi nd’ischido filosofo. E dao un’ojada a sa condiscione de su mundu e a sos seculos.

Oe mi nde so ischidadu cun sa filosofia de s’amore.

Amore de su mare, amore de sa musica, amore de sa bellesa, amore de sa Mama ‘e sos Mundos, amore divinu. E sento piedade manna pro custos pover’omines chi no ischin su chi sunu, ca no ischin it’est s’amore e ite amare. Ca s’ana ilmentigadu chi su mundu est istadu fattu pro s’amore. E si podet viver solu de amore. Ca s’amore est su primu istintu de sa vida”.

Naran chi fena s’odiu, sa malignidade, sa maliscia siet una deformascione de s’amore. Un’ispetzia de amore a su contrariu.

Sa pianta amat su sole e lu chilcat.
Sa pedralana minuda amat sa rocca chi li dat sa vida.

E tottu su chi EST est una cosa solu. Dae sempre, pro sempre – narat Satprem – est unu Gosu de amore. S’inferru est inoghe, cando nos ilmentigamus o ponimus a banda s’amore, e mancari fena no nde antamus. Fena a su puntu de cherrer distruer tottu su chi s’agattat, sa zente, sa natura, su mundu.

E però – in sa materia, in su cantu ‘e sa materia – b’at calchi cosa chi ispinghet pro brotare. Est comente unu battidu ‘e coro, unu toccheddu. E at a sighire sempre, pro cantu cambien chelos e terras, mundos e universos.

Custu “toccheddu” – amus a narrere – est su chi li namus amore. Su chi amat. E su chi amat est su gosu chi amat su gosu, sa biadesa chi amat sa biadesa, sa cuntentesa chi amat sa cuntentesa (cittuci’), su chi narat a s’istare mudu a cittudi’.

Narat puru Satprem:

Est sa musica chi amat sa nota.
Su mare mannu chi amat s’undighedda minore.
Sa Mama de sos Mundos chi amat tottu sas criaduras suas
e cheret su gosu issoro,
sa biadesa – e puru sa cuntentesa e s’allegria.

Cando at leggidu custa cosa Miali at detzisu de torrare a bidda a lu narrer a sa zente nostra, cantende e contende. Tantu, amus nadu, chie no li piaghet già no bi enit. E tottu est chi sentiamus in su coro de lu narrer, mancari chena resessire a lu narrer comente si toccat.

Miali Logudoresu

UtBlocc Inserito il - 30/01/2008 : 09:00:21
Paristoria ‘e sa notte fadada
Ancora ruet in austu sa notte de sos isteddos tramunende.

Sa notte de Santu Larentu, li naran como. Tando fit sa notte fadada: falaian sos isteddos e falaian sas Janas, sas fadas; e chie ischiat sos verbos giamaiat sa Jana e li pediat su chi cheriat. E a boltas sa fada bi lu cuntzediat.

Tando b’aiat una idda acculzu a unu nuraghe mannu, chi si naraiat Lugheria. E in sa notte fadada unu picciocheddu che pigat a su nuraghe e giamat sa Jana. Issa li cumparit a dainanti e li preguntat: “Inoghe so, ite cheres fizu me’?”

“Chelzo sa cuntentesa” narat isse.

E issa li dat sa cuntentesa. Cuddu piseddu proeit sa cuntentesa. Duraiat unu trettu, ma poi eniat sa tristesa. E custa no li piaghiat. Ma no b’aiat manera de proare cuntentesa chena proare puru sa tristesa. Tando a s’atera notte fadada si che torrat a pigare a su nuraghe e giamat torra sa Jana.

“E como ite cheres minore’ " li narat issa.

“Chelzo s’allegria”

E li dat s’allegria. Ma cust’alllegria puru duraiat calchi die, poi eniat sa mutria, su malumore. No b’aiat modu ‘e proare s’allegria chena proare puru sa mutria.

A sa sighida custu piccioccu che torrat a pigare a su nuraghe e giamat sa Jana.

“E como ite ti mancat?” narat cudda.

E isse: “Tia cherrer una cuntentesa e un’allegria chi duret, chena tristesa e chena mutria, ma però”.

“Tando cheres sa biadesa?” li preguntat sa Jana.

“Eia, cussa chelzo. A mi la dasa?”

“Pro proare sa biadesa, fizu me’, cheret ch’impares s’amore”

“E it’est s’amore ?” preguntat isse

“Como ti naro it’est s’amore. Aisculta ene, ma però. S’amore est su chi naran custos verbos: ‘cherrer mi dia istramare su coro – pro nde dare onzi trama fatta a prenda ’

Si cumprendes custos verbos as a cumprender it’est s’amore”.

Dae tando custu piccioccu est chilchende ‘e los cumprender, chilchende s’amore.

Ma ancora no l’at agattadu.






UtBlocc Inserito il - 29/01/2008 : 09:43:05

Su contu de Giuanne s'emigradu
Giuanne cantadore ‘e bona vena

in su chimbantanoe paltit soldadu.

Ma dae meda su tzappu aiat proadu

e a su bisonzu ischiat bogare pedra.

Ca no fin zente de istare in cadrea

sos de sa ratza inue si fit pesadu.

Su nonnu fit massaju et catziadore,

paga sa terra, pius pagu su ranu.

Cando pero gighiat fusile in manu

no si li fidaìan a trettu trettu.

Ca fit de bratzu frimmu e de oju erettu

pro chi fit unu solu s’oju sanu.

Su babbu puru aiat fama ‘e cantadore,

ispeltu in battorinas e noittolas

s’arrangiaiat puru a boghe sola.

Si in bottighinu l’aporrian chiterra

no si faghiat pregare a intrare in gherra

e già no lassaiat sa tatza boida.

Bi la sighiat a boltas fen’a s’ora

chi su zorronatteri leat su saccu.

Ma Giuanne s’ammentat in su laccu

cando criadura lu leaiat catarru

e isse lu ninnaiat a boghe ‘e carru

ca no fit malu babbu e no fit maccu


Pro chi calcunu li ettaiat a cara

de s’aer ispeldisciadu su lassadu,

chi già fit pagu e mancu fit bastadu

a pagare sas funes de s’usura,

cando innotzente l’accusein de fura.

Male no mancat a su malefadadu.

E Giuanne chi riccu no fit nadu

isse puru s’est bidu cundennadu

solo pro calidade ‘e naschidura.

S’omine chi lu sinnat mala solte

in intrañas de mama est già malcadu

no lu riscattat nemmancu sa molte.

Cando enit tempus torrat dae soldadu

et su ch’at imparadu est pagu et nudda.

Chie connoschet sa die a pane e chibudda

no l’assuconat sa die a pane e abba.

Male istat s’omine inserradu in gabbia

et peus est cando sole no bi toccat.

Sa torrada no cambiat sa vidatza

pro chie s’at de campare a zorronada

e connoschet sa die dae manzanada.

Pius si suerat pius pagu est su fruttu

e a s’omine li restat pagu gustu

che-i sa estia chi a sera che l’imbroccan

S’alte ‘e cantare est de pagu consolu

ma dat nessi su gustu ‘e s’isfogare.

A s’ora chi est cuntzessu ‘e reposare

fena s’ainu at dirittu ‘e pesare orriu.

A dare sonu bastat unu corru

cando sa ena est de cussas chi brotan.
Et pero s’impoltante est chi li piaccat

e chi mancu si sentet obrigadu.

Su poeta - nachi - ch’est fora ‘e peccadu

et podet narrer su chi pius l’aggradat.

Si poi sa vida li enit in pigada

a su nessi si pasat in caminu.

Pro cantu siet de iscola ‘e buttighinu

bi tenet a cumponner sa frigura

et chi siet nessi limpia sa fattura .

Ca sa paraula no cheret foltzada

si no, dat unu sonu ‘e cuba boida,

et chie no at s’alte si calliet a sa muda.

Bi nd’at chi nadan cun su caddu ‘e uda

et no si fidan de andare a sa sola.

Giuanne nessi cussu lu consolat

de ischire olare cun sas alas suas.

Et si a boltas su olu at pagu trettu

no est nadu chi siet cussu su difettu.
A custu puntu m’azis a iscujare

ca a cantare unu contu ‘e cantadore

est coment’a iscrier preiga a preigadore.

Ma no lu fatto pro fama né gloria

né pro lassare una rallia in s’istoria.

A chie nd’at bantu lasso cuss’onore.

Ma a Giuanne li devo su piaghere

ca est amigu chi meritat isfoltzu.

Nessi cussu li toccat, cuddu coltzu,

a chie sa vida ateru no at dadu

de cantare a isse puru calchi pagu.

Mancari sie poeta ‘e alenu cultzu.

Ateru meritu a mie no mi toccat

e asseguro chi est cussa s’intenscione.

Solu pro nd’aer leadu sas cantones

chi isse poniat a s’improvvisada

primu e pustis de faghet sa tuccada

falende a bidda pro cumbinascione.

Comente las ammento bos las naro

et a boghe ‘e pulfuraldzu bos las canto:

pro chi siet paga cosa no m’ispanto

ca est lichita et sinzera sa rejone.

Su pagu ch’appo lu ponzo a cumone

et de su chi mancat no mi anto.
Asi fena Giuanne naraiat

et imprimidu mi restat in s’ammentu

comente esseret postu in testamentu.

Duncas a cuncoldare su chi at nadu

e a regollire su ranu semenadu

faghide contu chi siet isse ‘e tottu.

Ca a siguru isse ‘e tottu l’aiat fattu

pero su tempus no bi l’at cuntzessu

ca dae tando a sa pinna fit revessu.

Prima onzi tantu fimus in cuntattu

ma sun trint’annos chi ch’est fatt’a su logu

e no isco mancu inue si faghet fogu.

Giuanne cantadore giramundu

solu at lassadu calchi cantonedda.

Cane chi mossigat naran chi no appeddat

pero b’at canes chi appeddan a sa luna.

Girat comente cheret sa foltuna

andat su mundu e mai s’at a frimmare.

Si in calchi trempa l’azis a abojare

e si pesat accoldu ‘e una chiterra

de siguru si ch’ettat in cuntierra

incoldiolende calchi muttigheddu.

Ca luego li torrat su faeddu

a chie serat su sonu ‘e terra sua.

A su sonu Giuanne no si cuat

et pesat boghe pro cantu siet filada

mancari pro cantare sa torrada

comente a Ulisse a trettu ‘e sa sirena.

De chera sas orijas no si pienat

si intendet battorina o ballu tundu.

Giuanne cantadore giramundu.










































































































UtBlocc Inserito il - 28/01/2008 : 13:46:41
Onzi olta chi iscrede Nuragica mi p....dae su risu. Deo sa limba tua no la cumprendo ihihih ma bi so arrivada po intuitu....e Nurà e bae inora ona!!!!
Nuragica Inserito il - 28/01/2008 : 13:27:03
Messaggio di miss diamante

A bos ammentades de Maria Pettenedda? Noi la timimis...a daghi mama mi mannaida a feghere calchi cumannu, mi avveltiadi a fagher impresse ca si nono poi essiada Maria Pettenedda. Boh fossi fidi un'istria.




Dogna istadi candu furianta piticheddusu fillus miusu ,
dus mandau in Sardigna a che mamma mia... e sigumenti fadianta unu pagheddu a mabocheddusu.. po dus fai pinnicai issa puru dis narada.. piciocheddusu brintaindi aiuntru mirai ca passada Maria Pettenedda e sindi ingollidi...
Filla mia esti abarrada sciocada po unu bellu pagheddu de pempusu scedada..
UtBlocc Inserito il - 28/01/2008 : 11:01:02
Sa Pedra
di Giovanni Falconi



Cando fia minoreddu, babbu si mi gighiat a campagna, isse andaiat lestru e deo li ponia fattu trotto chi ti trotto. Si s'abizaiat chi fia istraccu andaiat pius a pianu e tando eo li misuraia cantu fi' longu su passu sou chirchende de ponnere su pede meu subra sa semida sua, ma no bi la faghia. Onzi tantu mi frimmaia a isperiare carchi cosa ca tottu m'ispantaiat e tottu cheria ischire. Subitu fora 'e sa 'idda b'aiat unu codulu nieddu striadu a biancu. Una pedra rara ,chi sa sorte ,bae tue e ischi su motivu, l'aiat battida a cue. Eo mi frimmaia a l'isperiare onzi 'orta chi andaia a campagna . Aiat sa figura de un'omine in posiscione de fedu, ma sa faccia, cun dunu pagu de immaginascione, pariat chi si la cheriat carrarzare sutta 'e terra. Ma da sa die chi preguntei a babbu comente mai cussa pedra fi' in cue e isse mi fattei' su contu; comintzei a che passare pius a largu e mi l'isperiaia de traversu, timende chi, dae unu momentu a s'ateru, cussu codolu sinde seret arritzadu e si seret postu a cabulare che un'omine, anzis comente una femina , ca babbu mi aiat nadu chi cussu crastu unu tempus fi' istadu una femina chi,su Signore, sempre delicadu, pro la punire c'aiat peccadu, la fattei' a pedra.

-Itt'est chi aiat fattu ? Lu domandei.

- Che frundeit su pane in terra,-Mi rispondei' babbu.

- Su pane in terra ? E pruite che lu frundeit ?

- Ca fi' una femina macca e pessaia' chi su pane no fi' una cosa beneita. Ma su Signore, a su tempus , los aiat avvertidos sos de sa 'idda. Su peideru mantessi, onzi Dominiga li faghiat sa preiga minettendelos: " Ammentadebos chi su manigu no est su 'ostru , mancari 'ois bo lu siedas tribagliende, isse 'enit sempre dae Isse e l'azis ca bo lu chere' dare su Signore ". Ma comente fia nende, cussa fit una femina macca, e pessaia' a manera sua; si creia' chi su Signore gia no istaia' sempre infattu a issa isperiende su chi fi' fattende die cun die.

" No ted'aere atteru itte faghere ?" Si naraiat tra issa e issa, e, a bortas lu naraiat finzas a sas comares suas chi subitu si faghian sa rughe inzerzendela.

" Ista' a bider si est beru su chi narat su peideru, chi su Signore istat sempre isperiende a nois" Pesseit unu bellu die. Che devet essere istada fora e conca in tottu: " eo che frundo su pane in terra e isse mancu si nd'abizada. Chi mi fattat a pedra si no appo rejone ."

Nendela e fattendela.

Nde 'ogheit unu poddine dae sa tasca e che lu frundei' in terra a isfida. S'intenzione sua fit de nde lu torrare a coglire, finida sa proa, ca no est chi nde aeret appidu de avassu. Ma no nde appeit sa sorte, mischina issa: Unu lampu attraessei' sas aeras e la fattei'a pedra, e dae tando est cue, pro faghere ischire a sos chi passana, chi est menzus de no l'isfidare meda su Signore, ca pare' chi no siat isperiende ma isse idet tottu e tottu ischidi; puru su chi est in su coro 'e s'omine.-

- E non si nd'est pius arritzada?

- Finzas a como est istada sempre cue. Forsis cando fini' su tempus, su Signore l'at a perdonare, ca, si l'isperias bene, ti dat s'impressione chi issa, mancari fatta a pedra siat sempre preghende. E a furia de lu pregare.....?

Custu est su contu de sa femina fatt'a pedra, e dae sa die eo mi l'appo pessada 'ene prima de che lassare falare in terra una pivinida chi sia' una pivinida, ca s'idea de -diventare una pedra , e a parte mala s'aggianta, in cussa posiscione de pregadora, no mi piaghe' pro nudda.



Herniasurgery.it | Snitz.it | Crediti Snitz Forums 2000